Het onontdekte zuiden van de Extremadura

Over fraaie kloosters, de maagd die de zon stilzette en verrukkelijke kazen van de Extremadura

Afgelopen weekend waren Arco en ik een paar dagen in de Extremadura. Een bezoek stond al heel lang op de planning maar het kwam er maar steeds niet van. We wilden langs bij een paar hotels die we afgelopen jaar in ons bestand hebben opgenomen maar waar we zelf nog niet geweest waren.

Dag 1. Van Cádiz naar het afgelegen, bergachtige zuiden van de Extremadura

We hadden op deze zonnige vrijdag vanuit Cádiz via Sevilla een mooie binnenroute gekozen door de Sierra de Aracena, het natuurpark wat deel uitmaakt van de lange bergketen die Andalusië in het noorden begrenst, de Sierra Morena. Eenmaal van de snelweg af is het altijd leuker! Wat een schitterend landschap nu in het najaar, eindeloze bossen met de groenblijvende kurkeiken, steeneiken en acebuche, de wilde olijf. Maar ook hier en daar goudgele en rode loofbomen, populieren, kastanjes. Een prachtig schouwspel. Met tussen de bomen grazende schapen en scharrelende zwarte varkentjes. Roofvogels boven ons hoofd. Smalle, slingerende wegen langs piepkleine dorpjes met een ooievaarsnest op de kerk.

Gevaarlijke picknickplaats

We kochten in zo’n klein dorpje brood en beleg en hebben langs een zonnig landweggetje gepicknickt. In de buurt van een enorm aantal bijenkorven. Maar die ontdekte ik pas toen ik dacht even te gaan plassen verderop – ik werd opgeschrikt en weggejaagd door nijdig zoemende zwermen en kon gelukkig met ongeschonden billen ontsnappen.

En mooi kloosterhotel naast een ‘lelijk’ dorpje

Na 2 uur rijden waren we de grens over naar de Extremadura en kwamen we aan bij het eerste hotel op ons lijstje, gevestigd in een oud klooster. Wow. Een schitterend monumentaal gebouw. Maar: Wel héél dicht gelegen tegen een op het eerste gezicht best wel onaantrekkelijk dorpje. Met aan de ene kant uitzicht over een klein industrieterreintje met een olijffabriekje en een garage. Vonden we dit wel wat? Hmmm. Wij van Ardanza vinden dat het wel meteen helemaal leuk moet zijn. De plek zelf, maar ook de omgeving, een fijne ‘totaalervaring’ zeg maar…

Nou, eerst maar even binnenkijken.

Liefde op het 2e gezicht

Binnen worden we vrolijk begroet door Juan, een super vriendelijke jongeman. We zijn er bijna 1,5 uur gebleven…

Juan weet ons werkelijk alles over dit voormalige Franciscaner klooster en de omgeving te vertellen. Over het verval van het pand nadat het in privé handen terecht kwam en dat de gemeente het toen maar heeft aangekocht maar er niets mee deed en dat Belén uit Madrid het uiteindelijk heeft overgenomen en helemaal heeft opgeknapt en er in de weekenden is.

Hij vertelde over de Visigotische fresco’s en prachtige versieringen op de deuren van de kloostercellen, wat nu gastenkamers zijn. Over het kerkuiltje wat een nest heeft onder het terras van kamer 105. Over de eindeloze sterrenhemel, de vele wandelmogelijkheden, de interessante dorpjes hier in het afgelegen bergachtige zuiden zoals Olivenza en Jerez de los Caballeros, met haar Moorse verleden. Hij gaf ons tips over waar te eten in Zafra, waar hij geboren is, en adviseerde dat we maar wat moesten gaan drinken bij tío Juan, die een bar heeft aan het mooiste plein van dit witte stadje. “Doe oom Jan maar de groeten”. (Lees onderaan over de bar van Tío Juan).

Comfortabel kloosterhotel met infinity pool

Dit is toch wel heel mooie locatie. Zeer fraaie kerk en binnenplaats. De 12 kamers zijn ruim en licht met grote ramen die over de groene glooiende omgeving uitkijken. Er is enorm veel ruimte op de terrassen, het restaurant, de patio. Er is een infinity pool. Je kunt er verrukkelijk eten en er worden vaak culturele evenementen georganiseerd.

Echt een Ardanza stekkie

Arco en ik hebben geconcludeerd dat dit comfortabele kloosterhotel een uitstekende aanvulling is op de Ardanza rondreis door de Extremadura en dat we onze reizigers gaan vertellen dat er heerlijke olijfolie wordt gemaakt in die olijven coöperatie met de poëtische naam Nuestra Señora de los Angeles, en dat je helemaal geen last hebt van Jesús met zijn timmerwerkplaats. En dat je in het dorpje met krap tweeduizend inwoners, ook al ziet het er niet heel pittoresk uit, op het dorpsplein een paar fijne barretjes en vooral veel vriendelijke mensen treft.

Toen we vertrokken gaf Juan ons nog een tip voor een mooie stop onderweg naar Zafra, onze tweede stop.

Het Monasterio de Tentudía

Het Monasterio de Tentudía is eenzaam gelegen op een heuvel van 1100 meter in het uiterste zuiden van de provincie Badajoz. Vanuit deze strategische positie kijk je mijlenver over de groene en glooiende Sierras van de Extremadura tot aan Andalusië.

De maagd die de zon stilzette

Volgens de legende heeft krijgsheer Pelayo Pérez Correa, meester in de Orde van Santiago, tijdens een veldslag tijdens de regering van Fernando III (1217-1252) hier door een wonder de overwinning behaald op het moslimleger. Toen hij namelijk zag dat de nacht naderde en hij deze strijd zou verliezen, zou hij de Maagd hebben aangeroepen: ¡¡Santa María, detén el día!!, – “Heilige Maria, stop de dag”. En de zon stopte aan de horizon, zodat de christelijke troepen zegevierden. Om deze reden gaf kapitein Pelayo opdracht tot de bouw van een kleine tempel voor Santa María de Tentudía.

Juweel van de Mudejar architectuur aan de Ruta de la Plata

Het huidige klooster heeft een heel sobere buitenkant en de kantelen geven het een vestingachtig uiterlijk maar de kloostergang van het klooster is een van de juweeltjes van de Mudejar architectuur van de Vía de la Plata. Het werd gebouwd aan het begin van de 16e eeuw en het hoofdaltaarstuk, een prachtig werk van Sevilliaans tegelwerk uit 1518, is van onschatbare waarde.

Door kastanjewouden op weg naar de top

Alleen de weg ernaar toe al is een feestje. Je kunt vanaf twee kanten omhoog rijden, wij kwamen vanuit het noorden en zijn aan de andere kant naar beneden gereden uitkomende in het dorpje Cabeza la Vaca. Beide zijn prachtige routes. Een smalle, slingerende weg geflankeerd door stenen muurtjes, door uitgestrekte wouden met oeroude kastanjes en kurkeiken en dehesas van steeneiken. Dit is een paradijs voor wandelaars en vanuit Cabeza la Vaca, zijn verschillende gemarkeerde ‘kastanje-wandelroutes’. Ook vanaf het klooster zelf is een gemarkeerd wandelpad door de bossen van ongeveer een uur.

Lees meer: Monasterio de Tentudía

Tapas aan het mooiste plein van Zafra

Tapas eten in de bar van oom Jan aan de Plaza Grande, La Bendita, is een tongstrelende ervaring. Wij zaten er aan het fraaie plein onder een terraskachel en aten er onder andere ‘croquetas de cordero’, lamskroketjes volgens een Moors recept met honing en munt, tostas met tartar de atún (uit Barbate, ons buurdorp!) en gerookte sardines. Ñamñam! De Extremadura is, naast een regio met befaamde hammen, ook bij uitstek een kaasland, dat zal je niet verbazen waneer je al die kuddes schapen op de dehesa ziet en La Bendita heeft een uniek ‘kaasmenu’ met wel 17 verschillende nationale en internationale kazen, van mooie kazen uit de Extremadura en Queso Idiazabal uit Baskenland tot aan Comté uit Frankrijk, Torta de Oveja uit de Alentejo en zelfs Goudse kaas! Tío Juan kwam eventjes bij ons praten en vertelde dat er in de feesttent op het plein voor ons de volgende dag een kaasmarkt was. Was dat even boffen!

‘Kaasbar’ La Bendita

Einde van de eerste dag in het zuiden van de Extremadura.

We zijn met een heerlijk voldaan gevoel gaan slapen in ons leuke en knusse hotelletje op een steenworp afstand van het plein.
In mijn volgende blog vertel ik je over het ongerepte paradijs wat Carmen met je deelt in Monfragüe Natuurpark!